Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Ρομά η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα της ΕΕ


Πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες η πρώτη σύνοδος κορυφής για τα προβλήματα των Ρομά.
Η σύνοδος συγκλήθηκε με πρωτοβουλία διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων με στόχο την ενιαία πολιτική της ΕΕ έναντι της μεγαλύτερης εθνοτικής μειονότητας της Ευρώπης των Ρομά.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς στην ΕΕ ζουν αυτή τη στιγμή γύρω στα 10 εκατ. Ρομά.
Στη σύνοδο της ΕΕ για τα προβλήματα των Ρομά συμμετείχαν εκ μέρους της γαλλικής προεδρίας ο υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ και η υπουργός Οικιστικής Πολιτικής Κριστίν Μπουτέν, υπουργοί κρατών μελών της ΕΕ, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Open Society Institute Τσορτζ Σόρος καθώς και ο πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Ρομά και Σίντι στη Γερμανία Ρομανί Ρόζε.
Οι περισσότεροι Ρομά ζουν στην Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία, όμως σε όλες τις χώρες-μέλη υπάρχουν μεγάλες κοινότητες Ρομά και Σίντι.
Στο Βέλγιο ζουν γύρω στις 20.000 Ρομά, οι οποίοι στην πλειονότητά τους έχουν τη βελγική υπηκοότητα.
Εδώ και δεκαετίες η Ομοσπονδία των Ρομά του Βελγίου απαιτεί χωρίς επιτυχία από τις υπηρεσίες να χορηγήσουν κατάλληλες περιοχές για την εγκατάσταση οικογενειών Ρομά με δυνατότητα υδροδότησης, παροχής ηλεκτρικού, αποχέτευσης και ανακύκλωσης απορριμμάτων.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αχμέντ Χακίμ εκτιμά ότι ακριβώς αυτά τα απλά αυτονόητα ζητήματα προκαλούν αντιπαραθέσεις και κυρίως τροφοδοτούν τις προκαταλήψεις έναντι των Ρομά, διότι χωρίς κατάλληλες υποδομές προκαλείς τελικά αντιπαραθέσεις, οργή και διαμαρτυρίες των περιοίκων.
Ο γ.γ. της Ομοσπονδίας Μανουέλ Σαπερντιέρ πιστεύει όμως ότι σε μια τέτοια διοργάνωση, όπως ήταν η σύνοδος της ΕΕ, δεν θα έπρεπε να λείπουν οι ομιλητές από τις ομοσπονδίες των Ρομά.
Η απλή παρουσία των ομοσπονδιών δεν σημαίνει πολλά, υποστηρίζει ο Μανουέλ Σαπερντιέρ, διότι το σημαντικό είναι να έχουν «δικαίωμα λόγου οι ομοσπονδίες, και όχι μεμονωμένα πρόσωπα, έστω και αν είναι Ρομά».
Οι εκπρόσωποι της ΕΕ ωστόσο από τον πρόεδρο της Κομισιόν Μανουέλ Ζοζέ Μπαρόζο μέχρι και τον αρμόδιο επίτροπο για θέματα ίσων ευκαιριών Βλαντιμίρ Σπίντλα δήλωσαν έτοιμοι να προωθήσουν νομοθετικά πακέτα και χρηματοδοτήσεις για την βελτίωση της κοινωνικής ένταξης των Ρομά σε όλες της χώρες της ΕΕ.
Τέλος η γαλλική προεδρία δεσμεύτηκε δια στόματος της υπουργού Οικιστικής Πολιτικής Κριστίν Μπουτέν ότι θα υποβάλλει ολοκληρωμένες προτάσεις υπέρ των Ρομά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου.

Οι Τσιγγάνοι Στην Ελλάδα
Η παρουσίαση μίας κοινωνικής ομάδας ως μέρος ενός συνόλου – λαού, συνήθως ξεκινά με την ιστορική και πολιτισμική αναφορά της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας. Στη συνέχεια γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν.
Η παρουσίαση αυτή, συνοπτική ή αναλυτική, για να χαρακτηρισθεί «ικανοποιητική» και «αντικειμενική» πρέπει να συνδυάζει αναφορές που προέρχονται τόσο από μέλη της ίδιας της ομάδας όσο και από μέλη που δεν ανήκουν σε αυτήν.
Ειδικότερα σε ότι αφορά στους Έλληνες Τσιγγάνους, οι αναφορές που υπάρχουν μέχρι σήμερα έχουν γραφτεί όλες από μη Τσιγγάνους και όχι πάντα με τα πλέον ανιδιοτελή κίνητρα ή προθέσεις, κυρίως δε οι αναφορές που σχετίζονται με την προέλευση – διαδρομή - ιστορία τους.
Παρόλα ταύτα είτε με αντικειμενικές είτε με υποκειμενικές αναφορές αυτό που είναι αποδεκτό από όλους είναι ότι: ¨ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ¨
Με βάση τα παραπάνω και θεωρώντας πως αυτό είναι το σημαντικότερο, εμείς θα επικεντρωθούμε στην παρουσίαση των προβλημάτων που συνθέτουν τη σημερινή πραγματικότητα και στην αποτύπωση των προσπαθειών που έχουν (ή δεν έχουν ) γίνει για τη λύση τους, στο στενό πλαίσιο της Ελληνικής πραγματικότητας.
Για το πόσοι είναι οι Έλληνες Τσιγγάνοι έχουν διατυπωθεί διάφορες εκτιμήσεις, με βασικότερες αυτές α) της πολιτείας που περιορίζει τον αριθμό σε 110.000 ως 140.000 και β) των Τσιγγάνικων οργανώσεων που εκτινάσσουν τον αριθμό αυτό σε πάνω από 500.000. Όπως συνήθως συμβαίνει, η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση.
Οι Έλληνες Τσιγγάνοι ζουν σε διάφορα σημεία σε όλη την Ελλάδα (ηπειρωτική και νησιωτική), συνήθως έξω από τους οργανωμένους οικισμούς, με μορφές «εγκατάστασης» οι οποίες πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Ασκούν περιστασιακές εργασίες που τους αποφέρουν τα προς το ζην, αλλά χωρίς καμία δυνατότητα προγραμματισμού της ζωής τους και των παιδιών τους και πάντα χωρίς κοινωνική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Σε συντριπτικό ποσοστό παραμένουν οργανικά και λειτουργικά αναλφάβητοι, αγνοώντας όχι μόνο το πλέγμα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που διέπουν τη σχέση Κράτους – Πολίτη, αλλά και αυτή ακόμα την ικανότητα γραφής και ανάγνωσης.
Όλες αυτές οι παράμετροι συνθέτουν μια «κατάσταση», η οποία για να αντιμετωπιστεί και να υπάρξουν αποτελέσματα, απαιτεί την εφαρμογή ενιαίας, συντονισμένης και πολυδιάστατης πολιτικής που θα «παρεμβαίνει» ταυτόχρονα και παράλληλα σε όλους τους επιμέρους τομείς που συνθέτουν αυτή την κατάσταση που ορίζεται ως «κοινωνικός αποκλεισμός» και «περιθωριοποίηση».
Αυτό γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό από όποιον ασχοληθεί με το ζήτημα, αφού πολύ σύντομα θα διαπιστώσει τις επιπτώσεις των προβλημάτων του ενός σκέλους (π.χ. συνθήκες εγκατάστασης) πάνω στους άλλους (εκπαίδευση, απασχόληση κ.α).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου