Μπαμ και ξυπνήσαμε!
Ανάθεμα αν μετά τα τελευταία γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα κατάλαβε κανείς τίποτε. Μια κοινωνική αντίδραση η οποία προήλθε μετά από έναν πυροβολισμό που πήρε εν ψυχρώ τη ζωή ενός πιτσιρικά πάνω στην εφηβεία του, αν μη τι άλλο ήταν ένας κρότος που ξύπνησε την κοινωνία από ένα λήθαργο.
Μια κοινωνία που αποχαυνωμένη, μέχρι εκείνη την ώρα παρακολουθούσε τις εξελίξεις χωρίς να κάνει τον κόπο να σηκώσει το βλέμμα της πάνω από την καθημερινότητα και να κοιτάξει ότι υπάρχει στην ατμόσφαιρα ένα εκρηκτικό νέφος.
Μπαμ ηκούσθη στον αέρα και η κοινωνία τουλάχιστον σήκωσε το βλέμμα της. Οι άλλοι τι κάνανε;
Οι «μάστορες» της επικοινωνίας τι ευθύνες έχουν; Τα κανάλια έδειχναν μια εικόνα η οποία μας ξεφτίλιζε στο εσωτερικό πυρπολώντας όλη την χώρα αλλά και στο εξωτερικό με τους αναλυτές των διεθνών ΜΜΕ οι οποίοι βρήκαν την χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν ότι η χώρα μας είναι ακόμη τριτοκοσμική, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της δημοκρατίας και ότι θα έπρεπε να παραμείνει υπό την κατοχή των ξένων δυνάμεων. Οι πνευματικοί ταγοί απόντες και μόνο οι γνωστοί επώνυμοι, μη θέλοντας να χαλάσουν το ίματζ τους, προκαλούσαν την βία να απαντήσει στην βία, αποποιούμενοι τις ευθύνες τους. Οι διάφοροι προβοκάτορες των ηλεκτρονικών σημάτων, ρίχναν λάδι στη φωτιά. Τας ξένα κέντρα συντόνιζαν την επόμενη μέρα με μαεστρία χειρουργική. Και από την άλλη οι πολιτικοί. Από τη μια η κυβέρνηση παρακολουθούσε τα γεγονότα προσπαθώντας μέσω των αρμόδιων υπουργών να εφαρμόσει ένα σχέδιο που δεν θα έπληττε την εικόνα της, στα κανάλια τα οποία έδιναν και ιδέες διακυβέρνησης {καλό θα είναι να τους ανατεθεί να δούμε την διαχείρισή τους}, η αξιωματική αντιπολίτευση εκτός τόπου και χρόνου ανεύθυνα να ζητά εκλογές και τα άλλα κόμματα να επιζητούν ακόμη λίγες ποσοστιαίες μονάδες στις επερχόμενες δημοσκοπήσεις. Άρα δεν κατάλαβαν τι έγινε. Αυτοί που ξεχύθηκαν στους δρόμους καίγοντας και λεηλατώντας δεν ήταν τακτικοί, ήταν οι άτακτοι που τα έβαζαν με κτίρια που έχουν να κάνουν με ότι αντιπροσωπεύει το κράτος, όχι με πρόσωπα. Σ’ αυτούς το κράτος δεν μπορεί να επιβάλει ούτε το αυστηρό του πρόσωπο, ούτε τα κόμματα μπορούν να τους χαλιναγωγήσουν και να τους προσποριστούν. Κι όταν μιλάμε για ατάκτους νεαρούς επ’ ουδενί αναφερόμαστε στους πλιατσικολόγους που βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν το σακούλι του Αη Βασίλη από τις βιτρίνες των εμπόρων. Αυτοί είναι οι ευκαιριακοί κλέφτες, που στην αναμπουμπούλα χαίρονται.
Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε είναι: «τι τρέχει ρε παιδιά;», «τι σας θύμωσε τόσο πολύ;», «τι ζητάτε από μας;».
Αν σας απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα, ίσως να έχουμε λόγους να σας κοιτάμε στα μάτια. Μέχρι τότε μη μασάτε με τους κάθε λογής γυρολόγους της πολιτικής και της επικοινωνίας.
Ανάθεμα αν μετά τα τελευταία γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα κατάλαβε κανείς τίποτε. Μια κοινωνική αντίδραση η οποία προήλθε μετά από έναν πυροβολισμό που πήρε εν ψυχρώ τη ζωή ενός πιτσιρικά πάνω στην εφηβεία του, αν μη τι άλλο ήταν ένας κρότος που ξύπνησε την κοινωνία από ένα λήθαργο.
Μια κοινωνία που αποχαυνωμένη, μέχρι εκείνη την ώρα παρακολουθούσε τις εξελίξεις χωρίς να κάνει τον κόπο να σηκώσει το βλέμμα της πάνω από την καθημερινότητα και να κοιτάξει ότι υπάρχει στην ατμόσφαιρα ένα εκρηκτικό νέφος.
Μπαμ ηκούσθη στον αέρα και η κοινωνία τουλάχιστον σήκωσε το βλέμμα της. Οι άλλοι τι κάνανε;
Οι «μάστορες» της επικοινωνίας τι ευθύνες έχουν; Τα κανάλια έδειχναν μια εικόνα η οποία μας ξεφτίλιζε στο εσωτερικό πυρπολώντας όλη την χώρα αλλά και στο εξωτερικό με τους αναλυτές των διεθνών ΜΜΕ οι οποίοι βρήκαν την χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν ότι η χώρα μας είναι ακόμη τριτοκοσμική, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της δημοκρατίας και ότι θα έπρεπε να παραμείνει υπό την κατοχή των ξένων δυνάμεων. Οι πνευματικοί ταγοί απόντες και μόνο οι γνωστοί επώνυμοι, μη θέλοντας να χαλάσουν το ίματζ τους, προκαλούσαν την βία να απαντήσει στην βία, αποποιούμενοι τις ευθύνες τους. Οι διάφοροι προβοκάτορες των ηλεκτρονικών σημάτων, ρίχναν λάδι στη φωτιά. Τας ξένα κέντρα συντόνιζαν την επόμενη μέρα με μαεστρία χειρουργική. Και από την άλλη οι πολιτικοί. Από τη μια η κυβέρνηση παρακολουθούσε τα γεγονότα προσπαθώντας μέσω των αρμόδιων υπουργών να εφαρμόσει ένα σχέδιο που δεν θα έπληττε την εικόνα της, στα κανάλια τα οποία έδιναν και ιδέες διακυβέρνησης {καλό θα είναι να τους ανατεθεί να δούμε την διαχείρισή τους}, η αξιωματική αντιπολίτευση εκτός τόπου και χρόνου ανεύθυνα να ζητά εκλογές και τα άλλα κόμματα να επιζητούν ακόμη λίγες ποσοστιαίες μονάδες στις επερχόμενες δημοσκοπήσεις. Άρα δεν κατάλαβαν τι έγινε. Αυτοί που ξεχύθηκαν στους δρόμους καίγοντας και λεηλατώντας δεν ήταν τακτικοί, ήταν οι άτακτοι που τα έβαζαν με κτίρια που έχουν να κάνουν με ότι αντιπροσωπεύει το κράτος, όχι με πρόσωπα. Σ’ αυτούς το κράτος δεν μπορεί να επιβάλει ούτε το αυστηρό του πρόσωπο, ούτε τα κόμματα μπορούν να τους χαλιναγωγήσουν και να τους προσποριστούν. Κι όταν μιλάμε για ατάκτους νεαρούς επ’ ουδενί αναφερόμαστε στους πλιατσικολόγους που βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν το σακούλι του Αη Βασίλη από τις βιτρίνες των εμπόρων. Αυτοί είναι οι ευκαιριακοί κλέφτες, που στην αναμπουμπούλα χαίρονται.
Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε είναι: «τι τρέχει ρε παιδιά;», «τι σας θύμωσε τόσο πολύ;», «τι ζητάτε από μας;».
Αν σας απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα, ίσως να έχουμε λόγους να σας κοιτάμε στα μάτια. Μέχρι τότε μη μασάτε με τους κάθε λογής γυρολόγους της πολιτικής και της επικοινωνίας.
