Δεν είναι εύκολο να κλείσεις μέσα σε μερικές γραμμές τη Νάξο ούτε να την μάθεις με την πρώτη. Να μιλήσεις για την Ιστορία της, για τον πολιτισμό, τα έθιμα, τις παραδόσεις, του Nαξιώτες τους ίδιους, τις φυσικές καλλονές, τις χρυσές αμμουδιές, τα επιβλητικά κτίσματα, τους πύργους, τους κούρους... πού να σταθείς και από πού ν’ αρχίσεις!
Κείμενο: Ντρενογιάννης Ιωάννης
Μοιάζει σαν αυτόνομη και μονάχη της στο Αιγαίο, ενώ από την άλλη έχει μια "γλύκα μεγάλη", όπως έγραφε ο Νίκος Kαζαντζάκης. Στο μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Κυκλάδων δόθηκε ακόμα ένα μεγαλύτερο δώρο από τον Δημιουργό. Οι εύφορες κοιλάδες με ελιές, οπωροφόρα δέντρα, κηπευτικά, αμπέλια, όλα σχεδόν τα αγαθά σε αφθονία, τόσο που να είναι τουλάχιστον αυτάρκης. Γερή σαν κάστρο ορθώνεται στο Αιγαίο η Νάξος και οι περισσότεροι που μιλούν για διακοπές εκεί, σημειώνουν πως πρόκειται για οικογενειακού τύπου.
H είσοδος στη Χώρα της Νάξου γίνεται με το πλέον επιβλητικό τρόπο... περνώντας δίπλα από την "Πορτάρα". Στο νησάκι μπροστά στο λιμάνι, τα λεγόμενα Παλάτια, υψώνεται επιβλητική η τεράστια μαρμάρινη πόρτα που κοιτάει το νησί του Απόλλωνα, τη Δήλο.
Σε γοητεία και ομορφιά δεν υπολείπεται και η σημερινή Χώρα. Ψηλά στο λόφο στολίζεται από το απίθανο κάστρο. Πύργοι και πολεμίστρες, αλλά και πολλά σπίτια χτισμένα τον 14ο και 15ο αιώνα. Ένα περίπλοκο σύμπλεγμα από σοκάκια, δρόμους και καλντερίμια, σκάλες, πόρτες, στεγασμένες καμάρες, φεγγίτες, αρχοντικά, οικόσημα και μπαλκόνια σε κάνουν να χαθείς για τα καλά και σε φέρνουν προ εκπλήξεως οδηγώντας σε διέξοδα.
Δεκάδες οι διαδρομές που θα μπορούσε κανείς να πραγματοποιήσει. Η μεγαλύτερη έμοιαζε εκείνη που ενώνει τη Χώρα με τον Απόλλωνα, διασχίζοντας το εσωτερικό του νησιού και επιστρέφοντας από τον φρεσκοστρωμένο δρόμο Αγιά-Εγκαρές-Χώρα.
Το καλύτερο "σημάδι" για τον περιηγητή είναι φυσικά το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων, ο Zας (από το Zεύς-Δίας με ύψος 1004 μέτρα) που υψώνεται σαν γίγαντας αλλά και σαν αιώνιος φύλακας πάνω απο την εύφορη κοιλάδα της Tραγαίας. Το πρώτο σταυροδρόμι είναι στο χωριό Χαλκί με τον πύργο του Γρατσία να υψώνεται δίπλα στον δρόμο και τον "μικρό Μυστρά" της Τραγαίας να απλώνει τις πανέμορφες και παμπάλαιες εκκλησιές του τριγύρω. Το μεγαλύτερο και ένα από τα ομορφότερα χωριά της Νάξου είναι το Φιλότι δύο χιλιόμετρα πιο πάνω. Ασπρο κεντητό κόσμημα στην καφε-γκρίζα πλαγιά του βουνού με πράσινο περιδέραιο την πλούσια κοιλάδα της Tραγαίας στα πόδια του! Από εδώ μπορείς να πας στο Σπήλαιο του Ζα, να κατηφορίσεις για τον Πύργο του Χειμάρρου ή να συνεχίσεις την διαδρομή σου για Απείρανθο.
Να πας στη Nάξο και να μην περάσεις από την Aπείρανθο (ή Απεράθου) είναι σαν να έχεις ξεχάσει ένα σημαντικό κομμάτι του νησιού. Λένε πως χτίστηκε από τους κρητικούς στον 10 αι. μ.X. και σίγουρα στα σοκάκια του θα ακούσετε μαντινάδες αλλά και το απίθανο γλωσσικό ιδίωμα των ντόπιων. Πραγματικά πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων με μαρμάρινα στενά καλντερίμια, ανηφοριές, βενετσιάνικους πύργους, καμάρες, παλαιά διώροφα πέτρινα σπίτια, όμορφα μπαλκόνια, μικρές γραφικές πλατείες με καφενεία ξεχασμένα στο χρόνο και κατοίκους που διατηρούν τα δικά τους ήθη και έθιμα, συνεχίζοντας την μεγάλη πνευματική και καλλιτεχνική παράδοση της Aπεράθου.
Ατέλειωτη μοιάζει η Nάξος και στις παραλίες της Αγίας Άννας, στην Πλάκα, τη μικρή Bίγλα, το Πυργάκι, η καλοκαιρινή παραθεριστική ατμόσφαιρα σε επαναφέρει στο παρόν, προσφέροντας φανταστικές δόσεις ξεγνοιασιάς, διακοπών σε κυκλαδίτικο νησί που δεν θα ήθελες να τελειώσουν ποτέ μα ποτέ.
Κείμενο: Ντρενογιάννης Ιωάννης
Μοιάζει σαν αυτόνομη και μονάχη της στο Αιγαίο, ενώ από την άλλη έχει μια "γλύκα μεγάλη", όπως έγραφε ο Νίκος Kαζαντζάκης. Στο μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Κυκλάδων δόθηκε ακόμα ένα μεγαλύτερο δώρο από τον Δημιουργό. Οι εύφορες κοιλάδες με ελιές, οπωροφόρα δέντρα, κηπευτικά, αμπέλια, όλα σχεδόν τα αγαθά σε αφθονία, τόσο που να είναι τουλάχιστον αυτάρκης. Γερή σαν κάστρο ορθώνεται στο Αιγαίο η Νάξος και οι περισσότεροι που μιλούν για διακοπές εκεί, σημειώνουν πως πρόκειται για οικογενειακού τύπου.
H είσοδος στη Χώρα της Νάξου γίνεται με το πλέον επιβλητικό τρόπο... περνώντας δίπλα από την "Πορτάρα". Στο νησάκι μπροστά στο λιμάνι, τα λεγόμενα Παλάτια, υψώνεται επιβλητική η τεράστια μαρμάρινη πόρτα που κοιτάει το νησί του Απόλλωνα, τη Δήλο.
Σε γοητεία και ομορφιά δεν υπολείπεται και η σημερινή Χώρα. Ψηλά στο λόφο στολίζεται από το απίθανο κάστρο. Πύργοι και πολεμίστρες, αλλά και πολλά σπίτια χτισμένα τον 14ο και 15ο αιώνα. Ένα περίπλοκο σύμπλεγμα από σοκάκια, δρόμους και καλντερίμια, σκάλες, πόρτες, στεγασμένες καμάρες, φεγγίτες, αρχοντικά, οικόσημα και μπαλκόνια σε κάνουν να χαθείς για τα καλά και σε φέρνουν προ εκπλήξεως οδηγώντας σε διέξοδα.
Δεκάδες οι διαδρομές που θα μπορούσε κανείς να πραγματοποιήσει. Η μεγαλύτερη έμοιαζε εκείνη που ενώνει τη Χώρα με τον Απόλλωνα, διασχίζοντας το εσωτερικό του νησιού και επιστρέφοντας από τον φρεσκοστρωμένο δρόμο Αγιά-Εγκαρές-Χώρα.
Το καλύτερο "σημάδι" για τον περιηγητή είναι φυσικά το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων, ο Zας (από το Zεύς-Δίας με ύψος 1004 μέτρα) που υψώνεται σαν γίγαντας αλλά και σαν αιώνιος φύλακας πάνω απο την εύφορη κοιλάδα της Tραγαίας. Το πρώτο σταυροδρόμι είναι στο χωριό Χαλκί με τον πύργο του Γρατσία να υψώνεται δίπλα στον δρόμο και τον "μικρό Μυστρά" της Τραγαίας να απλώνει τις πανέμορφες και παμπάλαιες εκκλησιές του τριγύρω. Το μεγαλύτερο και ένα από τα ομορφότερα χωριά της Νάξου είναι το Φιλότι δύο χιλιόμετρα πιο πάνω. Ασπρο κεντητό κόσμημα στην καφε-γκρίζα πλαγιά του βουνού με πράσινο περιδέραιο την πλούσια κοιλάδα της Tραγαίας στα πόδια του! Από εδώ μπορείς να πας στο Σπήλαιο του Ζα, να κατηφορίσεις για τον Πύργο του Χειμάρρου ή να συνεχίσεις την διαδρομή σου για Απείρανθο.
Να πας στη Nάξο και να μην περάσεις από την Aπείρανθο (ή Απεράθου) είναι σαν να έχεις ξεχάσει ένα σημαντικό κομμάτι του νησιού. Λένε πως χτίστηκε από τους κρητικούς στον 10 αι. μ.X. και σίγουρα στα σοκάκια του θα ακούσετε μαντινάδες αλλά και το απίθανο γλωσσικό ιδίωμα των ντόπιων. Πραγματικά πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων με μαρμάρινα στενά καλντερίμια, ανηφοριές, βενετσιάνικους πύργους, καμάρες, παλαιά διώροφα πέτρινα σπίτια, όμορφα μπαλκόνια, μικρές γραφικές πλατείες με καφενεία ξεχασμένα στο χρόνο και κατοίκους που διατηρούν τα δικά τους ήθη και έθιμα, συνεχίζοντας την μεγάλη πνευματική και καλλιτεχνική παράδοση της Aπεράθου.
Ατέλειωτη μοιάζει η Nάξος και στις παραλίες της Αγίας Άννας, στην Πλάκα, τη μικρή Bίγλα, το Πυργάκι, η καλοκαιρινή παραθεριστική ατμόσφαιρα σε επαναφέρει στο παρόν, προσφέροντας φανταστικές δόσεις ξεγνοιασιάς, διακοπών σε κυκλαδίτικο νησί που δεν θα ήθελες να τελειώσουν ποτέ μα ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου