Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας
Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι μια υγιής πολιτική κατάσταση. Περισσότερο μου θυμίζει το ’89 και τις μετέπειτα εξελίξεις, όπου επήλθε η πρώτη ρήξη μεταξύ της κοινωνίας και της πολιτικής στην μεταδικτατορική περίοδο. Φαίνεται από εκείνη την εποχή όπου κλονίστηκε η εμπιστοσύνη πολλών απέναντι σε μια κυβέρνηση και σε ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι το έπαιζαν αριστεροί και φιλολαϊκοί, κάποιοι δεν πήραν προίκα τα μηνύματα που βγήκαν.
Πόσα χρόνια έκανε η χώρα να συνέλθει από εκείνες τις τραγικές καταστάσεις; Πάνω από μια δεκαετία, με τραύματα τα οποία ακόμη και σήμερα είναι ορατά.
Αυτό και μόνο θα έπρεπε, τουλάχιστον εκείνους που με τις πράξεις τους έφεραν την κοινωνία σε αμηχανία, να τους έχει κάνει καλύτερους και η εξουσία να μην είναι σώνει και καλά αυτοσκοπός τους. Παρ’ όλα αυτά σήμερα βιώνουμε σκηνικά που οδηγούν σε μια άθλια ποινικοποίηση την πολιτική ζωή και που αύριο θα επαναληφθούν και θα σβήσουν κάθε καλή διάθεση των πολιτών να πιστέψουν στους πολιτικούς που οι ίδιοι ψηφίζουν.
Ποιός θα κερδίσει από αυτό το θέατρο του παραλόγου; Πάντως όχι οι ηθοποιοί, ούτε και οι σκηνοθέτες. Θα κερδίσουν οι παραγωγοί, οι οποίοι βάζουν τα λεφτά για να γίνει αυτή η παράσταση και μετά θα βγουν και θα το παίζουν οι αμόλυντοι και οι άχραντοι σωτήρες.
Όλοι αυτοί που έχουν στήσει αυτή την φτηνή παραγωγή, η οποία διαφημίζεται από φυλλάδες και τηλεοράσεις, συνεπικουρούμενη από τους κάθε λογής λασπολόγους καιροσκοπιστές δήθεν ανεξάρτητους και ελεύθερους σχολιαστές ανώνυμους αντάρτες του διαδικτύου, ο καθένας για το δικό του σκοπό και λόγο χρησιμοποιούν την πολιτική ζωή γιατί ξέρουν, ότι είναι πολλά τα λεφτά.
Είναι έτοιμα τα σαγόνια να καταβροχθίσουν ανελέητα το κατακαημένο κρατικό ταμείο, το οποίο δυστυχώς δεν έχει φύλακες, δεν έχει δράκο.
Κι όλα αυτά εν ονόματι της διαφάνειας, της πεντακάθαρης διαχείρισης, των ύψιστων ιδανικών. Ποιός κοροϊδεύει ποιόν κανείς δεν ξέρει. Ορισμένοι μάλιστα από κεκτημένη ταχύτητα, να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους και μέσα στο άγχος τους, νομίζουν ότι έχουν βγάλει και φτερά στους ώμους και παριστάνουν τους αρχαγγέλους. Δεν είναι όμως έτσι και το ξέρουν.
Το κακό είναι ότι οι πολίτες ζουν με τόσα προβλήματα καθημερινά που δεν έχουν την πολυτέλεια να κάθονται στις αναπαυτικές πολυθρόνες, να λοιδορούν και να σχολιάζουν πικρόχολα το τι έκανε ο ένας και ο άλλος στήνοντας παγίδες για το προσωπικό τους βόλεμα. Κάποια στιγμή όμως θα ασχοληθούν και τότε αλοίμονο σε όσους τους περνούν για βλάκες και για κοπάδι το οποίο είναι καλά φυλαγμένο στην στρούγκα.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα νομίζει ότι κερδίζει στα σημεία την εμπιστοσύνη του κόσμου και ότι διαμορφώνοντας την τακτική της λασπολογίας και της σκανδαλολογίας, θα μπορέσει να κυβερνήσει, με όλους αυτούς τους «παραγωγούς» στο παρασκήνιο παροπλισμένους. Κούνια που τους κούναγε. Το σκηνικό δεν θα αλλάξει και όλοι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ανήξερους και τις «παρθένες», θα βρεθούν μπροστά στην έκπληξη της επανάληψης. Θα μου πείτε δεν το ξέρουν; Το ξέρουν αλλά προσπαθούν να το ξορκίσουν προσπερνώντας το.
Το έλεγε ο Ζώρζ Πιλαλί σε ένα παλιό του τραγούδι, σατιρίζοντας τα καψουροτράγουδα της εποχής του 50-60.
«Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας….». Κακομοίρη!!!
Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι μια υγιής πολιτική κατάσταση. Περισσότερο μου θυμίζει το ’89 και τις μετέπειτα εξελίξεις, όπου επήλθε η πρώτη ρήξη μεταξύ της κοινωνίας και της πολιτικής στην μεταδικτατορική περίοδο. Φαίνεται από εκείνη την εποχή όπου κλονίστηκε η εμπιστοσύνη πολλών απέναντι σε μια κυβέρνηση και σε ορισμένους πολιτικούς οι οποίοι το έπαιζαν αριστεροί και φιλολαϊκοί, κάποιοι δεν πήραν προίκα τα μηνύματα που βγήκαν.
Πόσα χρόνια έκανε η χώρα να συνέλθει από εκείνες τις τραγικές καταστάσεις; Πάνω από μια δεκαετία, με τραύματα τα οποία ακόμη και σήμερα είναι ορατά.
Αυτό και μόνο θα έπρεπε, τουλάχιστον εκείνους που με τις πράξεις τους έφεραν την κοινωνία σε αμηχανία, να τους έχει κάνει καλύτερους και η εξουσία να μην είναι σώνει και καλά αυτοσκοπός τους. Παρ’ όλα αυτά σήμερα βιώνουμε σκηνικά που οδηγούν σε μια άθλια ποινικοποίηση την πολιτική ζωή και που αύριο θα επαναληφθούν και θα σβήσουν κάθε καλή διάθεση των πολιτών να πιστέψουν στους πολιτικούς που οι ίδιοι ψηφίζουν.
Ποιός θα κερδίσει από αυτό το θέατρο του παραλόγου; Πάντως όχι οι ηθοποιοί, ούτε και οι σκηνοθέτες. Θα κερδίσουν οι παραγωγοί, οι οποίοι βάζουν τα λεφτά για να γίνει αυτή η παράσταση και μετά θα βγουν και θα το παίζουν οι αμόλυντοι και οι άχραντοι σωτήρες.
Όλοι αυτοί που έχουν στήσει αυτή την φτηνή παραγωγή, η οποία διαφημίζεται από φυλλάδες και τηλεοράσεις, συνεπικουρούμενη από τους κάθε λογής λασπολόγους καιροσκοπιστές δήθεν ανεξάρτητους και ελεύθερους σχολιαστές ανώνυμους αντάρτες του διαδικτύου, ο καθένας για το δικό του σκοπό και λόγο χρησιμοποιούν την πολιτική ζωή γιατί ξέρουν, ότι είναι πολλά τα λεφτά.
Είναι έτοιμα τα σαγόνια να καταβροχθίσουν ανελέητα το κατακαημένο κρατικό ταμείο, το οποίο δυστυχώς δεν έχει φύλακες, δεν έχει δράκο.
Κι όλα αυτά εν ονόματι της διαφάνειας, της πεντακάθαρης διαχείρισης, των ύψιστων ιδανικών. Ποιός κοροϊδεύει ποιόν κανείς δεν ξέρει. Ορισμένοι μάλιστα από κεκτημένη ταχύτητα, να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους και μέσα στο άγχος τους, νομίζουν ότι έχουν βγάλει και φτερά στους ώμους και παριστάνουν τους αρχαγγέλους. Δεν είναι όμως έτσι και το ξέρουν.
Το κακό είναι ότι οι πολίτες ζουν με τόσα προβλήματα καθημερινά που δεν έχουν την πολυτέλεια να κάθονται στις αναπαυτικές πολυθρόνες, να λοιδορούν και να σχολιάζουν πικρόχολα το τι έκανε ο ένας και ο άλλος στήνοντας παγίδες για το προσωπικό τους βόλεμα. Κάποια στιγμή όμως θα ασχοληθούν και τότε αλοίμονο σε όσους τους περνούν για βλάκες και για κοπάδι το οποίο είναι καλά φυλαγμένο στην στρούγκα.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα νομίζει ότι κερδίζει στα σημεία την εμπιστοσύνη του κόσμου και ότι διαμορφώνοντας την τακτική της λασπολογίας και της σκανδαλολογίας, θα μπορέσει να κυβερνήσει, με όλους αυτούς τους «παραγωγούς» στο παρασκήνιο παροπλισμένους. Κούνια που τους κούναγε. Το σκηνικό δεν θα αλλάξει και όλοι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ανήξερους και τις «παρθένες», θα βρεθούν μπροστά στην έκπληξη της επανάληψης. Θα μου πείτε δεν το ξέρουν; Το ξέρουν αλλά προσπαθούν να το ξορκίσουν προσπερνώντας το.
Το έλεγε ο Ζώρζ Πιλαλί σε ένα παλιό του τραγούδι, σατιρίζοντας τα καψουροτράγουδα της εποχής του 50-60.
«Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας….». Κακομοίρη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου